Psychoterapia (definicja za Wikipedią) – to zbiór technik leczących lub pomagających leczyć rozmaite schorzenia i problemy natury psychologicznej. Wspólną cechą wszystkich tych technik jest kontakt międzyludzki, w odróżnieniu od leczenia czysto medycznego.

    Prowadzimy terapię:

  • lekomanii
  • hazardu
  • alkoholizmu
  • uzależnienia od komputera
  • uzależnienia od Internetu/ gier komputerowych
  • zaburzeń osobowości
  • zakupoholizmu
  • DDA (Dorosłe Dzieci Alkoholików)
  • depresji
  • zaburzeń odżywiania (anoreksja, bulimia, zespół gwałtownego objadania się)
  • współuzależnień
  • zaburzeń seksualnych o charakterze nerwicowym
  • nerwic
  • dolegliwości psychosomatycznych
  • zaburzeń snu
  • napadów lęku i niepokoju

Spotkania indywidualne pomogą jeśli chcesz uporządkować swoje życie rodzinne, zadbać o siebie, odszukać swoje miejsce w życiu, poszukać odpowiedzi na dręczące Cię pytania lub nie radzisz sobie w pracy lub szkole.

    Terapeuci w naszym Ośrodku pracują w nurtach psychoterapii:

  • psychoanalitycznej
  • systemowej
  • ericksonowskiej
  • Przebieg psychoterapii opartej na założeniu psychoanalitycznym

Terapia psychodynamiczna to metoda oparta na założeniach psychoanalizy, określana często jako wglądowa. Metoda ta zakłada, że życiem człowieka sterują wewnętrzne, nieświadome siły. Terapeuta w takcie kolejnych sesji wspólnie z pacjentem poznaje jego osobowość, co pozwala zrozumieć istotę problemu, z jakim się zgłosił i doprowadzić do jego rozwiązania.

Psychoterapeuta psychodynamiczny pomaga pacjentowi opisać i nazwać własne uczucia włączając te, które są problematyczne lub zagrażające a także takie, których pacjent nie jest w stanie (na początku) rozpoznać i przyswoić. Psychoterapia psychodynamiczna służy zidentyfikowaniu powtarzających się w myślach i uczuciach pacjenta tematów i wzorców. Terapeuta pomaga pacjentowi rozpoznać i zrozumieć także nieświadome powody powtarzających się w danych okolicznościach myśli i uczuć.

Psychoterapia psychodynamiczna koncentruje się na związkach interpersonalnych i relacji terapeutycznej. Jakość relacji między pacjentem a terapeutą dostarcza wielu istotnych informacji służących rozpoznaniu problemów pacjenta. Analiza zmian jakie zachodzą w trakcie trwania tej relacji powoduje, że poza-terapeutyczne relacje pacjenta stają się bardziej niż dotychczas zadowalające.

Psychoterapia rozpoczyna się od fazy diagnostycznej, obejmującej kilka sesji, po których następuje zawarcie kontraktu terapeutycznego. Kontrakt określa główny cel terapii, jak często pacjent będzie spotykał się z terapeutą, ile będą kosztować spotkania, opisuje zasady odwoływania sesji oraz sposoby kończenia terapii.

W szczególnych przypadkach psychoterapia wspomagana jest farmakoterapią prowadzoną pod opieką psychiatry.

  • Przebieg psychoterapii opartej na założeniu systemowym

Przebieg psychoterapii opartej na założeniu systemowym polega na spotkaniach z rodziną, na których terapeuta skupia uwagę na sposobie funkcjonowania systemu rodzinnego i jej członków. Terapia ma na celu pomóc rodzinie w radzeniu sobie z przeżywanymi trudnościami poprzez analizę sposobu komunikacji rodziny, reguł, strategii radzenia sobie ze zmianami i kryzysami oraz spożytkowania tej wiedzy do realizacji oczekiwań wnoszonych przez członków rodziny.

  • Przebieg psychoterapii opartej na założeniu ericksonowskim

Terapia ericksonowska zakłada pracę z pacjentem w oparciu o jego mocne strony, tak zwane zasoby. Terapeuta dąży do ich odszukania i wzmocnienia. Ponad to zakłada koncentrowanie się na przyszłości, a nie analizowaniu przeszłości. Najkrótszą definicją psychoterapii jest słowo „zmiana”. W ujęciu ericsonowskim to pacjent określa cel, czyli wskazuje kierunek i charakter zmian w oparciu o gotowość do ich wprowadzania . Metody pracy to między innymi posługiwanie się bajką, metaforą, hipnozą, odwołaniem do wyjątków, konstruowanie zdań w oparciu o konotację pozytywną- nie to, czego nie chcę, tylko to, co chcę; nie to, czego nie umiem, ale to, w czym jestem dobry.

    • Cechy terapii:

– kierowanie się pragmatyzmem, czyli intuicją, a nie podporządkowywanie warsztatu pracy zbiorom reguł i sztywnych założeń;

– nie szukanie i nie znajdowanie przyczyn zaburzeń.