Zachowania wskazujące na występowanie u dziecka zaburzeń ze spektrum zaburzeń autystycznych:
- autystyczna izolacja
- przymus stałości otoczenia (np. bardzo nerwowo reagują na zmianę ułożenia zabawek)
- niezdolność do interakcji społecznych
- stereotypowe, powtarzające się czynności (np. chodzenie na palcach, machanie rękami, popadanie w bezruch)
- zaburzenia mowy (echolalia czyli powtarzanie wyrazów, zdań; odwracanie zaimków) również całkowity brak mowy
- łatwość mechanicznego zapamiętywania
Autyzm dziecięcy można podejrzewać u dziecka, które:
- nie gaworzy,
- nie wskazuje ani nie wykonuje innych celowych gestów po pierwszym roku życia
- nie wypowiada nawet pojedynczych słów w wieku 16 miesięcy
- nie składa słów w pary w wieku 2 lat
- nie reaguje na własne imię
- traci zdolności językowe lub społeczne
Inne deficyty (mówimy o nich, jeśli brak danej umiejętności występuje w okresie, gdy rozwojowo dane zachowanie powinno się pojawić):
- dziecko unika kontaktu wzrokowego
- nie reaguje na obecność drugiej osoby
- nie potrafi się bawić zabawkami
- nadmiernie porządkuje zabawki lub inne przedmioty (np. starannie układa w prostej linii)
- jest bardzo silnie przywiązane do jednej zabawki lub przedmiotu
- słabo reaguje na kierowane do niego komunikaty, co może sprawiać wrażenie kłopotów ze słuchem
- rzadko szuka pocieszenia,
- w sposób nietypowy reaguje na wyrazy złości lub czułość rodziców
- nie potrafi rozpoznawać emocji w mimice, brzmieniu głosu itp.
- nie potrafi ocenić sytuacji z perspektywy drugiej osoby (np. nie rozumie, że ktoś może mieć inną wiedzę, uczucia niż one)
- nie uśmiecha się
- ma kłopoty z panowaniem nad emocjami (płacze w klasie, wybucha złością, niszczy przedmioty, atakuje siebie, np. biję się po głowie)
W przypadku występowania wyżej wymienionych objawów warto skorzystać z pomocy psychologa dziecięcego.
