Zachowania wskazujące na występowanie u dziecka zaburzeń ze spektrum zaburzeń autystycznych:

  • autystyczna izolacja
  • przymus stałości otoczenia (np. bardzo nerwowo reagują na zmianę ułożenia zabawek)
  • niezdolność do interakcji społecznych
  • stereotypowe, powtarzające się czynności (np. chodzenie na palcach, machanie rękami, popadanie w bezruch)
  • zaburzenia mowy (echolalia czyli powtarzanie wyrazów, zdań; odwracanie zaimków) również całkowity brak mowy
  • łatwość mechanicznego zapamiętywania

Autyzm dziecięcy można podejrzewać u dziecka, które:

  • nie gaworzy,
  • nie wskazuje ani nie wykonuje innych celowych gestów po pierwszym roku życia
  • nie wypowiada nawet pojedynczych słów w wieku 16 miesięcy
  • nie składa słów w pary w wieku 2 lat
  • nie reaguje na własne imię
  • traci zdolności językowe lub społeczne

Inne deficyty (mówimy o nich, jeśli brak danej umiejętności występuje w okresie, gdy rozwojowo dane zachowanie powinno się pojawić):

  • dziecko unika kontaktu wzrokowego
  • nie reaguje na obecność drugiej osoby
  • nie potrafi się bawić zabawkami
  • nadmiernie porządkuje zabawki lub inne przedmioty (np. starannie układa w prostej linii)
  • jest bardzo silnie przywiązane do jednej zabawki lub przedmiotu
  • słabo reaguje na kierowane do niego komunikaty, co może sprawiać wrażenie kłopotów ze słuchem
  • rzadko szuka pocieszenia,
  • w sposób nietypowy reaguje na wyrazy złości lub czułość rodziców
  • nie potrafi rozpoznawać emocji w mimice, brzmieniu głosu itp.
  • nie potrafi ocenić sytuacji z perspektywy drugiej osoby (np. nie rozumie, że ktoś może mieć inną wiedzę, uczucia niż one)
  • nie uśmiecha się
  • ma kłopoty z panowaniem nad emocjami (płacze w klasie, wybucha złością, niszczy przedmioty, atakuje siebie, np. biję się po głowie)

W przypadku występowania wyżej wymienionych objawów warto skorzystać z pomocy psychologa dziecięcego.